Deze laatste week van oktober hadden we een paar zonnige dagen. Tot die tijd leek het constant te regenen, maar plotseling brak de zon door en hadden we drie prachtige, zij het koude, dagen. Op dinsdag kwam Ineke, die ik ken sinds we acht jaar oud waren, helemaal uit Enkhuizen om me op te halen in Amsterdam, en samen reden we naar Velzen-Noord. Daar is een klein strand en op de achtergrond zie je windmolens en rook van de fabriek van Tata Steel in IJmuiden. We liepen langs de pier naar de vuurtoren en terug, allebei foto’s makend. Daarna lunchten we buiten, zittend in de zon.
Even de boel de boel laten
Toen we 16 jaar oud waren, gingen Ineke en ik soms na school een biertje drinken en mompelden we “even de boel de boel laten” bij elk nieuw glas bier, wat zoiets betekent als even wegstappen uit je dagelijkse routine en alles even laten passeren. Natuurlijk hadden we op die leeftijd nog weinig zorgen, maar ik herinner me die ontspannen middagen.
Terwijl we die dag in oktober na onze wandeling aan het lunchen waren, herinnerde het me aan die tijd. Zittend in de zon, ontspannen en praten, voelde het vertrouwd en voelde ik me op mijn gemak. Het was een perfecte dag.